Open Journal Systems

AHMAD ZIYAUDDIN GUMUSHANEVI DAN TRADISI STUDI HADIS DI TEKKE ABAD KE-19 TURKI

Ahmad Munji

Abstract

Sebagai sebuah disiplin ilmu dalam Islam tasawuf seharusnya berkiblat pada dua sumber utama, yaitu al-Qur’an dan hadis. Tradisi ini pada dasarnya telah berlangsung lama sejak lahirnya tasawuf. Hal ini ditandai dengan munculnya ulama-ulama dalam tasawuf yang merupakan periwayat hadis. Namun pada perjalanannya, ulama tasawuf banyak sekali mengabaikan faktor kesahihan sebuah hadis yang mereka jadikan sebagai bahan dakwah dan pedoman ibadahnya. Makalah ini bertujuan untuk menguak sebuah tradisi yang menarik antara tasawuf dan hadis di masa akhir kekaisaran Ottoman. Untuk membatasi periode supaya tidak melebar, pembahasan hanya akan berfokus pada abad 19 dan pada satu tokoh, Ahmad Ziyauddin Gumushanevi. Dengan menggunakan pendekatan historis dan metode deskriptif analitis, hasil kajian menyimpulkan bahwa Gumushanevi merupakan ulama tasawuf yang punya konsen terhadap kajian hadis. Hal ini dibuktikan dengan aktifitasnya dalam menulis karya seperti kumpulan hadis, syarah, dan kumpulan hadis arba’in yang menjadi trend ulama sebelumnya. Selain itu, Gumushanevi juga mempunyai kontribusi yang sangat besar terhadap keberlangsungan studi hadis di tengah masyarakat Ottoman melalui karya dan murid-muridnya.

 

[Ahmad Ziyauddin Gumushanevi and the Tradition of Hadith Study in Tekke 19th Century Turkey. As an Islamic science discipline, Sufism must be oriented towards two main sources, the Qur'an and hadith. In fact, this tradition has been going on for a long time since the birth of Sufism. This is correlated with the scales of the scholars in Sufism who are the narrators of hadith. However, on their journey, Sufism scholars neglect the validity of a hadith which they use as material for their new preaching and worship. This paper aims to uncover an interesting tradition between Sufism and hadith at the end of the Ottoman Empire. In order to cope with the non-widened period, the discussion will only focus on the 19th century and on one character, Ahmad Ziyauddin Gumushanevi. By using a historical approach and analytical descriptive method, the results of the study conclude that Gumushanevi is a Sufism scholar who has a concern about hadith studies. This is evidenced by his activities in writing works such as a collection of hadiths, sharhs, and collections of hadith arba’in which became the trend of previous scholars. In addition, Gumushanevi also had a very large contribution to the continuity of the study of hadith in Ottoman society through his works and students.]

Keywords


Gumushanevi; Hadith; Ottoman; Sufism

References


A’zami, M. M. al-. (1992). Dirasat fi al-Hadis al-Nabawi wa Tarih Tadwinihi. Beirut: al-Maktabah al-Islami.

Kalabadzi, A. B. M. bin I. al-. (2011). Al-Ta’aruf ila Madzhabi Ahl al-Tasawuf. Bairut: Dar al-Kutub al-Ilmiyah.

Arafat, A. T. (2017). Interaksi Kaum Sufi dengan Ahli Hadist: Melacak Akar Persinggungan Tasawuf dan Hadist. Journal of Islamic Studies and Humanities, 2(2), 129-155.

Tusi, A. N. S. al-. (1962). Al-Luma’, Kairo: Dar al-Kutub al-Hadits.

Avcı, S. (2004). Sûfilerin Hadis Anlayışı. Bursevî Örneği. Konya: Ensar Yayınevi.

Aydoğdu, R. (2008). 19. Yüzyıl Osmanlı Toplumunda Tasavvuf-Hadis İlişkisi -Ahmed Ziyaüddin Gümüşha- nevî Özelinde. Ankara Üniversitesi Temel İslam Bilimleri Tasavvuf Bilim Dalı.

Barakat, A. F. A. (1971). Al-Hakim al-Tirmidzi wa Nadzariyatuhu fi al-Wilayah. Kairo: Majma’ al-Buhus al-‘Ilmiyah.

Binatlı, Y. Z. (1993). Ömer Ziyaüddin Dağıstanî. dalam Din İslam Ansiklopedisi. Islam Araştırma Merkezi (İSAM).

Çakan, İ. L. (1989). Ahmed Kudsi Efendi. dalam Din İslam Ansiklopedisi. Islam Araştırma Merkezi (İSAM).

Dağıstani, Ö. Z. (1980). Zübdetü’l-Buhârî. Istanbul: Hisar Yayınevi.

Demirel, A. H. (2006). Ömer Ziyaüddin Dağıstanî’nin Hayatı Eserleri ve Tasavvuf Anlayışı. Ankara Üniversitesi Temel İslam Bilimleri Tasavvuf Bilim Dalı.

Demirel, H. R. (2000). Osmanlı Muhaddislerinden Ömer Ziyaüddin Dağıstani’nin Hadis Anlayışına Mir’ât-ı Kanunî Esâsî ve Hadis-i Erbain fî Hukuk-i Selâtin Bağlamında Eleştirel Bir Yaklaşım. Ankara: Yeni Türkiye.

Derin, S. (2006). İngiliz Oryantalizmi ve Tasavvuf. Istanbul: Kure Yayınları.

Gumushanevi, A. Z. (1293). Lawami’ al-Uqul.

Gündüz, İ. (1984). Gümüşhanevî Ahmed Ziyaüddin, Hayatı, Eserleri, Tarikat Anlayışı ve Halidiye Tarikatı. Istanbul: Seha Yayinları.

Gündüz, İ. (1992). Gümüşhanevî Sempozyum Bildirileri. Istanbul: Sehâ Neşriyat.

Karahan, A. (1954). Islam-Turk Edebiyatında Kırk Hadis. Istanbul: Kitabevi Yayınları.

Kudhori, M. (2018). Metode Kashf dalam Penilaian Hadis: Studi Tashih Hadis di Kalangan Sufi. Jurnal Afkaruna, 14(1), 27-48.

Abu Manneh, B. (2004). 19. Yüzyıl Başlarında Osmanlı’da Nakşî-Müceddîdilik (Terj. Hür Mahmut Yücer). Tasavvuf İlmi ve Akademik Araştırma Dergisi, 21, 265-291.

Memis, A. (2000). Halid al-Bagdadi ve Anadolu’da Halidilik. Istanbul: Kitabevi Yayınları.

Ibn Numan, M. F. (1323). Menâkıb-ı Haseniyye. Istanbul: Matbaa-i Bahriyye.

Ibn Numan, M. F. (1895). Hediyyetü’l Hâlidîn fî Menâkıb-ı Kutbi’l-arifîn Mevlana Ahmed Ziyaüddin b. Mustafa el-Gümüşhanevî. Istanbul.

Özafşar, M. E. (2005). Hadis ve Kültür Yazıları. Ankara: Kitabiyat Yayınları.

Riyadi, A. (2014). Tarekat Sebagai Organisasi Tasawuf (Melacak Peran Tarekat Dalam Perkembangan Dakwah Islamiyah). Jurnal at-Taqaddum, 6(2), 359-385.

Saklan, B. (2002). H. IV. M. X. Asır Sufilerinin Hadis İlimleriyle İlgileri. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 7, 311-338.

Uludağ, S. (1997). Hâlidiyye. dalam Din İslam Ansiklopedisi. Islam Araştırma Merkezi (İSAM).

Vassaf, O. H. (2006). Sefîne-i Evliya. Istanbul: Kitabevi Yayınları.

Yıldırım, A. (2000). Tasavvufun Temel Öğretilerinin Hadislerdeki Dayanakları. Ankara: DİB. Yayınları.

Yılmaz, H. K. (1990). Tasavvufi Hadis Şerhleri ve Konevî’nin Kırk Hadis Şerhi. Istanbul: Marmara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Yayınları (MÜİFY).

Yılmaz, H. (1997). Dünden Bugüne Gümüşhanevî Mektebi. Istanbul: Seha Neşriyat.

Yücer, H. M. (2003). Osmanlı Toplumunda Tasavvuf (19. Yüzyıl). Istanbul: İnsan Yayınevi.


Full Text: PDF

DOI: 10.21043/riwayah.v6i2.8428

How To Cite This :

Refbacks

  • There are currently no refbacks.