Open Journal Systems
THE DYNAMICS OF SHAHIH AL-BUKHARI COMMENTARIES WITHIN THE OTTOMAN ACADEMIC LIFE
Abstract
The Ottoman Empire was one of the centers of Islamic power for nearly seven centuries. A very long time in power and covering a vast territory made the Ottoman the center of Islamic civilization for a very long time. The education, culture, and civilization of the Ottoman were built on the madrasa system established from the time of the Seljuks and the scientific knowledge that was widespread in Anatolia through the madrasas. This madrasa system had previously been found in Egypt and Damascus. The development of education is also related to the development of hadith studies in the Ottoman, especially the study of Sahih al-Bukhari. This study aims to determine the development of the study of Sahih al-Bukhari in the Ottoman period. This study using literary research showed that the first Commentary written on Sahih al-Bukhari in the Ottoman was a work called al-Kawsar al-Jari written by Molla Gurani in the fifteenth century. In addition, a total of six commentaries were written, one in the late fifteenth century and the other in the sixteenth century. In the seventeenth century, many hadith scholars from Islamic scientific centers began to come to Istanbul, especially after Egypt entered the rule of the Ottoman Turks. In the eighteenth and nineteenth centuries, seven studies were carried out on Sahih al-Bukhari. Especially the study of special qualities in the nineteenth century which is pleasing in terms of the science of hadith. The most important indicator is the study of the methodology and commentary of hadith which appears together with the educational activities of scholars who have a high level of accumulation of hadith.
[Dinamika Pensyarahan Shahih al-Bukhari dalam Dunia Akademik Turki Usmani. Turki Usmani adalah salah satu pusat kekuasan Islam selama hampir tujuh abad. Waktu berkuasa yang sangat lama dan meliputi cakupan wilayah kekuasaan yang luas membuat Turki Usmani menjadi pusat peradaban Islam dalam masa yang sangat lama. Pendidikan, budaya, dan peradaban Utsmaniyah dibangun di atas sistem madrasah yang didirikan oleh Seljuk dan pengetahuan ilmiah yang tersebar luas di Anatolia melalui madrasah. Sistem madrasah ini sebelumnya telah banyak ditemukan di Mesir dan Damaskus. Perkembangan pendidikan tersebut juga berkaitan dengan perkembangan studi hadis di Turki Usmani, khususnya studi atas Shahih al-Bukhari. Penelitian ini bertujuan untuk mengetahui perkembangan studi terhadap Shahih al-Bukhari di Turki Usmani. Studi dengan metode kepustakaan ini menunjukkan bahwa komentar pertama yang ditulis tentang Shahih al-Bukhari di Ottoman adalah karya bernama al-Kawsar al-Jari yang ditulis oleh Molla Gurani pada abad kelima belas. Selain itu, sebanyak enam komentar telah ditulis, satu pada akhir abad kelima belas dan yang lainnya pada abad keenam belas. Pada abad ketujuh belas, banyak ulama hadis dari pusat-pusat keilmuan Islam mulai berdatangan ke Istanbul, terutama setelah Mesir masuk dalam kekuasaan Turki Usmani. Pada abad kedelapan belas dan kesembilan belas, tujuh studi dilakukan pada Shahih al-Bukhari. Khususnya studi kualitas khusus pada abad kesembilan belas yang menyenangkan dalam hal ilmu hadits. Indikator terpentingnya adalah kajian metodologi dan syarah hadis yang muncul bersamaan dengan aktivitas pendidikan ulama yang memiliki tingkat akumulasi hadis yang tinggi.]
Keywords
References
Akın, H. (1968). Aydınoğulları Tarihi Hakkında Bir Araştırma. Ankara.
Akpınar, C. (2002). Kefevî Hüseyin Efendi. In Diyanet İslam Ansiklopedisi (pp. 186–187).
Altıkulaç, T. (1999). İbnü’l-Cezerî. In Diyanet İslam Ansiklopedisi (pp. 551–557).
Armağan, A. M. (1994). Tire’nin Türk Kültüründe Yeri. In M. Şeker (Ed.), Türk Kültüründe Tire (pp. 15–19). Ankara.
Atay, H. (1983). Osmanlılarda Yüksek Din Eğitimi Medrese Programları İcâzetnâmeler Islahat Hareketleri (1st ed.). Istanbul.
Baktır, M. (1994). Tireli İbn Melek ve İlmi Muhiti Hakkında Bazı Tesbitler. In M. Şeker (Ed.), Türk Kültüründe Tire (pp. 33–42). Ankara.
Baktır, M. (1999). İbn Melek. In Diyanet İslam Ansiklopedisi (pp. 175–176).
Bali, A. ibn. (n.d.). al-‘Ikd al-Manzum fı Zikr Afadil al-Rum.
Baş, E. (2010). Şeyhzâde. In Diyanet İslam Ansiklopedisi (pp. 97–98).
Bursalı, M. T. E. (n.d.). Osmanlı Müellifleri I-III (A. F. Yavuz & İ. Özen, eds.). İstanbul: Meral Yayınevi.
Çakan, İ. L. (1991). Atûfî Hayreddin Hızır. In Diyanet İslam Ansiklopedisi (pp. 99–100).
Çelebi, İ. (2002). Kemalpaşazâde (Eserleri). In Diyanet İslam Ansiklopedisi (pp. 245–247).
Çelebi, M. S. (2000). Buhârî’de Yönetim Esasları (M. Erdoğan, trans.). Istanbul.
Cihan, S. (1976). Osmanlı Devrinde Türk Hadisçileri Tarafından Yazılan Usulü Hadis Eserleri, Risâleleri ve Nuhbetü’l-Fiker Üzerine Yazılan Şerh ve Tercümeler. Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, (1), 127–136.
Dartma, B. (2005). Şihâbuddin es-Sivâsî: Hayatı ve İlmi Şahsiyeti. Cumhuriyet Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 9(2), 89–106.
Demirel, H. R. (2005). Şihâbuddin es-Sivâsî’nin Hayatı, Eserleri ve Hadis Usûlüne Dair Riyâdu’l-Ezhâr fi Cilâi’l-Ebsâr İsimli Eseri. Cumhuriyet İlahiyat Dergisi, 9(2), 107–116.
Efendi, M. M. (1852). Hadaiq al-Syaqaiq. Istanbul: Matbaa al-Amira.
Gökyay, O. Ş., & Özen, Ş. (1987). Molla Lütfi. In Diyanet İslam Ansiklopedisi (p. 255). Ankara.
Güler, Z. (2003). Vesîle ve Tevessül Hadislerinin Kaynak Değeri. Tasavvuf İlmî ve Akademik Araştırma Dergisi, (10), 45–98.
Hatiboğlu, İ. (2010). Süleyman Fâzıl Efendi. In Diyanet İslam Ansiklopedisi (pp. 86–87).
Ibn al-Imad, A. al-F. A. ibn A. al-H. (1993). Syadzârât al-Dzahab fi Akhbar man Dzahab I-X (1st ed.; M. Arnavud & A. Arnavud, eds.). Beirut.
İnalcık, H. (n.d.). Mehmed II. In İslam Ansiklopedisi (pp. 506–535).
İsmail Paşa. (1951). Hadiyyat al-Arifin Asma’ al-Muallifin wa Atsar al-Mushannifın I –II. Istanbul.
Kastallani, A. al-A. Ş. A. ibn M. ibn A. B. (2009). İrşâd al-Sari li şarh Sahih al-Buhari I – XV (2nd ed.; M. A. Al-Halidi, ed.). Beirut.
Katib Çelebi, M. ibn A. (1941). Kasyf al-Dzunun an Asami al- Kutub ve al-Funun I-II (Ġ. Yaltkaya & K. R. Bilge, eds.). Istanbul.
Kawsari, M. Z. A.-. (1993). Al-Tahrir al-Wajiz fima Yabtaghihi al-Mustajiz (1st ed.; A. Abu Ghudda, ed.). Aleppo.
Kirmani, Ş. M. ibn Y. ibn A. (2009). al-Kawakib al- Darari fi Syarh al-Jami’ al-Shahih li al-Bukhari I-XXV (A. I. Inaya, ed.). Beirut.
Koca, F. (1996). Fudayl Çelebi Zenbillizâde. In Diyanet İslam Ansiklopedisi (1st ed., pp. 207–208). Istanbul.
Koçkuzu, A. O. (1983). Hadis İlimleri ve Hadis Tarihi. Istanbul.
Lekesiz, M. H. (1991). Osmanlı İlmî Zihniyeti: Teşekkülü, Gelişmesi ve Çözülmesi Üzerine Bir Tahlil Denemesi. Türk Yurdu, 11(49), 20–31.
Martı, H. (2008). Osmanlı’da Bir Dâru’l-Hadîs ġeyhi Birgivî Mehmed Efendi. Istanbul.
MerçiL, E. (1991). Aydınoğulları. In Diyanet İslam Ansişlopedisi (pp. 239–241).
Muhtar, C. (1994). Dilci İbn Melek. In M. Şeker (Ed.), Türk Kültüründe Tire (pp. 49–52). Ankara.
Ocak, A. Y. (1998). Düşünce Hayatı (XIV-XVII. Yüzyıllar) I-II. In E. İhsanoğlu (Ed.), Osmanlı Devleti ve Medeniyeti Tarihi (pp. 159–193). Istanbul: IRCICA.
Ocak, A. Y. (2002). Klasik Dönem Osmanlı Düşünce Hayatı. In H. C. Güzel (Ed.), Türkler (pp. 15–26). Ankara.
Öngören, R. (2002). Kutbüddin İznikî. In Diyanet İslam Ansiklopedisi (pp. 585–486).
Özcan, T. (2005). Molla Arap. In Diyanet İslam Ansiklopedisi (pp. 240–241).
Pakalın, M. Z. (1993). Osmanlı Tarih Deyimleri ve Terimleri Sözlüğü I – III. Istanbul,.
Sandıkçı, S. K. (1991). Sahîh-i Buhârî Üzerine Yapılan Çalışmalar. Ankara.
Sülün, M. (2010). Şehâbeddin Sivâsî. In Diyanet İslam Ansiklopedisi (pp. 418–420).
Süreyya, M. (1998). Sicill-i Osmanî yahud Tezkire-i Meşâhir-i Osmâniyye I –IV (A. Aktan, ed.). Istanbul.
Tasykoprulu, A. ibn M. (n.d.). Al-Syaqaiq al-Nu’maniyya fı Ulama’ al-Dawla al-Usmaniyya. Istanbul: Dar al-Sa’ada.
Turan, Ş. (2002). Kemalpaşazâde. In Diyanet İslam Ansiklopedisi (pp. 238–240).
Unan, F. (2003). Kuruluşundan Günümüze Fâtih Külliyesi. Ankara.
Uzunçarşılı, İ. H. (1988). Osmanlı Devletinin İlmiye Teşkilatı. Ankara.
Yardım, A. (1988). Aclûnî. In Diyanet İslam Ansiklopedisi (pp. 327–328).
Yaşaroğlu, M. K. (2006). Musannifek. In Diyanet İslam Ansiklopedisi (pp. 239–240).
Yıldız, S. (n.d.). Fatih’in Hocası Molla Gürânî ve Tefsiri. In Sahaflar Kitap Sarayı. Istanbul.
Yılmaz, H. K. (1990). Tasavvufî Hadîs Şerhleri ve Konevî’nin Kırk Hadis Şerhi. Istanbul.
Yücel, A. (2008). Rudânî. In Diyanet İslam Ansiklopedisi (pp. 184–185).
Yüksel, E. (2011). Mehmed Birgivî’nin (929-981/1523-1573) Dinî ve Siyasî GörüĢleri. Ankara.
Zirikli, H. (2002). al-Alam Kamus Tarajim li Asyhar al-Rijal wa al-Nisa’ min al- Arab wa al-Musta’ribın wa al-Müstesyriqin I-VIII (15th ed.). Beirut.
DOI: 10.21043/riwayah.v8i1.15276
How To Cite This :
Refbacks
- There are currently no refbacks.
